ΝΙ­ΚΟΣ ΧΟΥ­ΝΤΗ­Σ: Υπάρ­χει σχέ­διο και εί­ναι γερ­μα­νι­κό

Ποια τα κί­νη­τρα και οι στό­χοι της α­πό­φα­σης του Γιού­ρο­γκρου­π; Εμπε­ριέ­χει μια νέα φά­ση στην πο­λι­τι­κή του ά­ξο­να Βρυ­ξελ­λών – Βε­ρο­λί­νου, ό­σον α­φο­ρά την κρί­ση στην ευ­ρω­ζώ­νη;

Ήμουν α­πό αυ­τούς που ι­σχυ­ρί­ζο­νταν ό­τι δεν υ­πήρ­χε σχέ­διο για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη. Σή­με­ρα, με την α­πό­φα­ση για την Κύ­προ α­πο­δει­κνύε­ται ό­τι υ­πάρ­χει σχέ­διο κι αυ­τό εί­ναι γερ­μα­νι­κό. Υπάρ­χουν α­πο­φά­σεις, «μο­ντέ­λα» που ναι μεν αλ­λά­ζουν αλ­λά κι­νού­νται στη βα­σι­κή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κα­τεύ­θυν­ση που ρί­χνει τα βά­ρη της κρί­σης στους ερ­γα­ζό­με­νους, στις χώ­ρες του Νό­του, στους πιο α­δύ­να­μους.

Στην Κύ­προ, θα έ­λε­γα ό­τι α­κό­μα δεν έ­χου­με δει συ­νο­λι­κά πό­ση κα­τα­στρο­φή θα ε­πι­φέ­ρει στην οι­κο­νο­μία και στην κοι­νω­νία της Κύ­πρου, κα­θώς δεν έ­χει ο­λο­κλη­ρω­θεί το μνη­μό­νιο που θα συ­νο­δεύει την υ­πο­τι­θέ­με­νη βοή­θεια α­πό την τρόι­κα. Τί­θε­ται θέ­μα ε­θνι­κής α­ξιο­πρέ­πειας και ύ­παρ­ξης. Πού τε­λι­κά ο­δη­γούν οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι μο­νό­δρο­μοι, η Γερ­μα­νι­κή αυ­ταρ­χι­κή η­γε­μο­νι­κή πο­λι­τι­κή το σύ­νο­λο της ευ­ρω­ζώ­νης και την ΕΕ;

Στό­χος, λοι­πόν, δεν εί­ναι η «διά­σω­ση» χω­ρών και τρα­πε­ζών γε­νι­κώς. Στό­χος και της «νέ­ας» στρα­τη­γι­κής (πα­κέ­το Κύ­πρου) εί­ναι η διά­σω­ση των τρα­πε­ζών του Βορ­ρά και κυ­ρίως της Γερ­μα­νίας, η α­πό­σπα­ση πλού­του, πε­ριου­σια­κών στοι­χείων κα­ταρ­χάς α­πό το Νό­το και η ε­νί­σχυ­ση της Γερ­μα­νίας έ­να­ντι άλ­λων οι­κο­νο­μι­κών κέ­ντρων της Ευ­ρώ­πης κι ό­χι μό­νο. Για να το δι­καιο­λο­γή­σουν ε­πα­νέρ­χο­νται –αν εί­χαν φύ­γει πο­τέ– στη λο­γι­κή «ο κα­θέ­νας μό­νος του», με τις «ι­διαι­τε­ρό­τη­τες» του και ό­τι προ­σπα­θούν να βο­η­θή­σουν τους ά­τα­κτους, τους α­πεί­θαρ­χους, τους ά­μυα­λους σε σύ­γκρι­ση με το «ε­νά­ρε­το» γερ­μα­νι­κό μο­ντέ­λο.

Δια­μορ­φώ­νε­ται νέο, δυ­σμε­νέ­στε­ρο πλαί­σιο για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη και ει­δι­κό­τε­ρα του Νό­του;

Έτσι κι αλ­λιώς το πλαί­σιο για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη ή­ταν ό­χι μό­νο δυ­σμε­νές αλ­λά με­τα­ξύ των πα­ρα­γό­ντων των αι­τιών της κρί­σης ή­ταν και τα δο­μι­κά προ­βλή­μα­τα της Ο­ΝΕ και του ευ­ρώ. Κι αυ­τό φαί­νε­ται α­πό τη διάρ­κεια, την έ­ντα­ση και το βά­θος της πα­γκό­σμιας κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης ει­δι­κά στην Ευ­ρώ­πη. Εδώ η «δια­χεί­ρι­σή» της δη­λα­δή η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ε­νί­σχυ­ση αυ­τού του πλαι­σίου της κρί­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη, ό­ξυ­νε τα προ­βλή­μα­τα. Ανα­φέ­ρο­μαι στα μέ­τρα αυ­στη­ρο­ποίη­σης του Συμ­φώ­νου Στα­θε­ρό­τη­τας, στη θε­σμο­ποίη­ση κυ­ρώ­σεων και ποι­νών στους «α­πεί­θαρ­χους», (οι­κο­νο­μι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση) στην εν­σω­μά­τω­ση της πο­λι­τι­κής συ­νο­χής (Ε­ΣΠΑ) στο πλαί­σιο της δη­μο­σιο­νο­μι­κής ε­ξυ­γίαν­σης και πει­θαρ­χίας, ει­σά­γο­ντας τη μα­κροοι­κο­νο­μι­κή αι­ρε­σι­μό­τη­τα στην ε­κτα­μίευ­ση κοι­νο­τι­κών κον­δυ­λίων. Ταυ­τό­χρο­να, αυ­τό που ό­ξυ­νε την κα­τά­στα­ση εί­ναι η γε­νί­κευ­ση της λι­τό­τη­τας, της ύ­φε­σης, της ρα­γδαίας αύ­ξη­σης της α­νερ­γίας σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη. Η Ελλά­δα α­ντι­με­τω­πί­στη­κε ως πει­ρα­μα­τό­ζωο για την de jure ε­φαρ­μο­γή αυ­τής της πο­λι­τι­κής. Με την Κύ­προ δη­μιουρ­γούν μια de facto κα­τά­στα­ση ό­που οι οι­κο­νο­μίες ό­λων των χω­ρών, κυ­ρίως του Νό­του, μπαί­νουν σε πλαί­σιο α­να­σφά­λειας, ε­ξαρ­τώ­με­νες α­πό το, υ­πό γερ­μα­νι­κό έ­λεγ­χο, Γιού­ρο­γκρουπ.

Ποια η προο­πτι­κή της ευ­ρω­ζώ­νης υ­πό το φως αυ­τής της α­πό­φα­σης –ο­δη­γού και για άλ­λες χώ­ρες;

Ση­μειώ­νω τις α­ντι­δρά­σεις -κα­θυ­στε­ρη­μέ­νες- χω­ρών και πα­ρα­γό­ντων της Ε.Ε. στην προο­πτι­κή της κα­θο­λι­κής ε­φαρ­μο­γής του κυ­πρια­κού μο­ντέ­λου. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση τί­θε­ται το θέ­μα της ευ­ρω­ζώ­νης και της προο­πτι­κής του ευ­ρώ κα­θώς αρ­κε­τοί πια βλέ­πουν ό­τι λει­τούρ­γη­σε και λει­τουρ­γεί προ­νο­μια­κά για τη Γερ­μα­νία και κά­ποιες άλ­λες λί­γες χώ­ρες. Και α­κό­μα, ό­τι με α­φορ­μή την κρί­ση α­ξιο­ποιεί­ται ως ι­μά­ντας με­τα­βί­βα­σης και με­τα­φο­ράς προ­βλη­μά­των στις μι­κρό­τε­ρες και α­δύ­να­μες χώ­ρες και στις ευ­ρω­παϊκές κοι­νω­νίες. Επο­μέ­νως, γί­νε­ται πιο ε­πί­και­ρη α­πό πο­τέ η συ­ζή­τη­ση για το πού πά­ει η Ευ­ρώ­πη και η Ε.Ε. Αφο­ρά τό­σο την ελ­λη­νι­κή ό­σο και την ευ­ρω­παϊκή Αρι­στε­ρά.

_________________________
* Ο Νί­κος Χου­ντής εί­ναι ευ­ρω­βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚΜ.

http://www.epohi.gr/portal/politiki/13927-s-ss-s-s--s-sss