.......................ΜάΑύγουστος 2018... ..........................Σελίδες προβληματισμού πολιτών της Ανατολικής Αττικής............................

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης

................Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Ενρίκ Ντουράν: «Η λύση βρίσκεται σε ένα “οικοσύστημα” νομισμάτων»

ntouran-dionellis.jpg

Ο Ενρίκ Ντουράν με τον συντάκτη της «Εφ.Συν.» Μάριο ΔιονέλληΟ Ενρίκ Ντουράν με τον συντάκτη της «Εφ.Συν.» Μάριο Διονέλλη | ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ


Ο Ενρίκ Ντουράν, στα 39 του, είναι ήδη ένας από τους ανθρώπους-σύμβολα για την Καταλονία. Από το 2006 ώς το 2008 εκμεταλλεύτηκε τη λαιμαργία των ισπανικών τραπεζών που υπερχρέωναν με ελάχιστες εγγυήσεις τους πολίτες της χώρας (αντιστοίχως με ό,τι συνέβαινε μετά το 2000 και στην Ελλάδα).
Συνολικά ζήτησε και έλαβε 68 εμπορικά και προσωπικά δάνεια από 39 τράπεζες στην Ισπανία, έχοντας ήδη αποφασίσει πως δεν θα τους επιστρέψει ούτε ένα ευρώ.
Ολα τα χρήματα, περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ, διοχετεύτηκαν σε ακτιβιστές, χρηματοδότησαν δράσεις κατά του καπιταλισμού και με ένα μέρος τους αγοράστηκε εξοπλισμός για ένα ιντερνετικό τηλεοπτικό δίκτυο εναλλακτικής πληροφόρησης στην Καταλονία.
Ο ίδιος είναι από τα ιδρυτικά μέλη του περίφημου CIC, του Ολοκληρωμένου Συνεταιριστικού Δικτύου της Καταλονίας (Cooperativa Integral Catalana), ενός πολιτικού πρότζεκτ που αποσκοπεί στη δικτύωση εργατικών και καταναλωτικών πρωτοβουλιών μέσω ενός μεγάλου συνεταιρισμού με κοινωνικά χαρακτηριστικά, που συγκεντρώνει όλα τα βασικά στοιχεία μιας οικονομίας, όπως η παραγωγή, η κατανάλωση, η χρηματοδότηση αλλά και το τοπικό νόμισμα.
Το 2009 ο Ντουράν συνελήφθη στην Ισπανία και πέρασε δύο μήνες στη φυλακή.
Αποφυλακίστηκε, καταβάλλοντας εγγύηση 50.000 ευρώ, περίπου το 10% των χρημάτων που απέσπασε από τις τράπεζες. Εις βάρος του εκκρεμεί δίκη και απειλή οκταετούς φυλάκισης για τα υπόλοιπα χρήματα. Από τον Φεβρουάριο του 2013 ζει καταζητούμενος.
Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει με διάφορους τρόπους να μεταφέρει και σε άλλες χώρες το μήνυμα της αντίστασης κατά των τραπεζών, αλλά και την ιδέα της δημιουργίας εναλλακτικών νομισμάτων, ενώ βρίσκεται σε επικοινωνία με αντίστοιχα τοπικά εγχειρήματα στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Μιλήσαμε μαζί του σε τόπο που ο ίδιος μας ζήτησε να παραμείνει κρυφός. Στο επετειακό τεύχος της «Εφ.Συν.», ο Ντουράν μιλά και για τη μάχη της ακηδεμόνευτης ενημέρωσης, την οποία θεωρεί κρίσιμη στον πόλεμο κατά του νεοφιλελευθερισμού.
• Ποιους καρπούς έχει αφήσει πίσω της η ενέργειά σου εις βάρος των ισπανικών τραπεζών;
Η δράση έναντι των τραπεζών στη δεδομένη χρονική στιγμή, στο ξεκίνημα της κρίσης, βοήθησε στο να διαμορφώσει μια απάντηση, να αναδείξει το ότι η λύση δεν περνάει από τις τράπεζες κι ότι έπρεπε να δημιουργηθούν εναλλακτικές.
Υπήρξε κόσμος, επίσης, που δεν ένιωθε πια την υποχρέωση να πληρώνει τα χρέη του και που άρχισε να οργανώνεται με διαφορετικό τρόπο.
Δημιουργήθηκε η Πλατφόρμα των Πληγέντων από τις Υποθήκες, που είχε σημαντική επίδραση, κι ακόμα έχει.
Με αυτά τα χρήματα βοηθήθηκε το κίνημα των Συνεταιριστικών Δικτύων, που έδειξε πως μπορούμε να οργανωθούμε διαφορετικά, από τα κάτω, βασισμένοι στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία και ενίοτε μη υπακούοντας σε νόμους που είναι σχεδιασμένοι για να ωφελήσουν μια μειοψηφία.
• Τι είναι το Ολοκληρωμένο Συνεταιριστικό Δίκτυο της Καταλονίας (CIC); Μπορεί να δώσει απαντήσεις και μοντέλα και για την ελληνική οικονομία;
Το CIC είναι ένας τρόπος αυτοοργάνωσης από τη βάση, για τη δημιουργία μιας άλλου τύπου κοινωνίας, εκτός των κρατών και του καπιταλιστικού συστήματος.
Συνίσταται στην οργάνωση, με δική μας πρωτοβουλία, της πρόσβασης στη διατροφή, στην κατοικία, στην εκπαίδευση, στην υγεία, μέσω συνελεύσεων, με συμμετοχικό τρόπο και με μια αντίληψη που ονομάζουμε «Ολοκληρωμένη Επανάσταση», με σκοπό όχι μόνο να αλλάξουμε εμείς, αλλά και να μεταδώσουμε αυτόν τον μετασχηματισμό προς την κοινωνία.
Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτούς τους τελευταίους μήνες με το 3ο μνημόνιο, ο ελληνικός λαός στερείται απαντήσεων.
Οι «λύσεις» που υποστήριξε στις εκλογές φάνηκε πως δεν έχουν αποτέλεσμα και είναι μια καλή στιγμή για να μπορέσουν να προωθηθούν πρωτοβουλίες αυτοδιαχείρισης που να μπορούν να αποδείξουν ότι την απάντηση την έχουμε από τη βάση, από την κοινωνία των πολιτών, και ότι μπορούμε να οργανωθούμε και να λύσουμε τα προβλήματά μας χωρίς να περιμένουμε το κράτος ή τους διεθνείς οργανισμούς.
• Θα μπορούσε η κοινωνική οικονομία να είναι απάντηση και για την έξοδο από το ευρώ;
Πιστεύω ότι αυτές οι πρωτοβουλίες μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή ήδη, δεν χρειάζονται την έξοδο από το ευρώ. Δεν έρχονται ως απάντηση στη συζήτηση για το ευρώ, αλλά προκύπτουν από την κοινωνία των πολιτών.
Η ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας είναι μία από τις κύριες επιλογές που έχει η Ελλάδα, στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας οικονομίας αλληλέγγυας, μιας οικονομίας παραγωγικής, βασισμένης στη συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων, ατόμων, συλλογικοτήτων, δήμων και πολλών ανθρώπων που μπορούν να κάνουν εφικτό το σχέδιο αυτό.
• Μοιραία όμως δεν θα προκύψει το θέμα του νομίσματος, εφόσον τα κλειδιά του ευρώ τα κρατά η ΕΚΤ;
Υπάρχει η τεχνολογία για να γίνει πράξη, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες δυνατότητες, για να δημιουργηθούν ψηφιακά νομίσματα, στα οποία θα μπορεί να έχει πρόσβαση όλος ο πληθυσμός.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη αρκετά τοπικά εναλλακτικά νομίσματα, υπάρχει μια μικρή εμπειρία και σίγουρα από αυτούς τους πυρήνες μπορεί να ξεκινήσει η δουλειά ακόμα και για δημιουργία εναλλακτικών νομισμάτων σε εθνικό επίπεδο.
Υπάρχουν επίσης τα κρυπτονομίσματα, όπως το Faircoin, που το χρησιμοποιούν ήδη συλλογικότητες της αλληλέγγυας οικονομίας στην Ελλάδα.
Πάντως, η λύση δεν είναι σε ένα νόμισμα αποκλειστικά. Θα πρέπει να υπάρξει ένα «οικοσύστημα» διαφορετικών νομισμάτων, από τα οποία κάποια μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά ως τρόποι πληρωμής και άλλα πιο αποτελεσματικά για να παρέχουν πρόσβαση σε πίστωση ή για να δημιουργήσουν ρευστότητα στην οικονομία.
• Ειδικά για την Ελλάδα μοιάζει τεράστιο βήμα η μετάβαση σε εναλλακτικά νομίσματα, την ώρα που φοβόμαστε ακόμα την έξοδο από το ευρώ και μια πιθανή επιστροφή στη δραχμή...
Αυτή τη στιγμή το χρήμα δημιουργείται από το τίποτα και μόνο οι τράπεζες μπορούν να το δημιουργήσουν.
Ακόμα και αν μια χώρα περνούσε σε εθνικό νόμισμα, ίσως να υπήρχε μεγαλύτερη ρευστότητα, αλλά και αυτή θα εξαρτιόταν από τις ελίτ και από το ποιος ελέγχει την Κεντρική Τράπεζα.
Αυτόν τον ρόλο μέχρι σήμερα έχει η ΕΚΤ και η εξάρτηση από το σύστημα του ευρώ μεταμόρφωσε την Ελλάδα με έναν νεοφιλελεύθερο τρόπο. Αρα η αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι διπλή.
Χρειάζεται μια ισχυρή κοινωνία πολιτών που να υπερασπίζει τα δικαιώματα του λαού και να υποστηρίξει ένα νομισματικό σύστημα που να μην εξαρτάται από τις ελίτ, να είναι δίκαιο, να είναι αταξικό και να είναι για το κοινό καλό.
Αυτό το σύστημα μπορούμε να ξεκινήσουμε να το δημιουργούμε χωρίς να περιμένουμε αν θα βγούμε ή δεν θα βγούμε από το ευρώ, αλλά μπορεί να είναι συμπληρωματικό με το ευρώ.
Θα ήταν και πιο υγιές να το δημιουργήσουμε συνυπάρχοντας με το ευρώ, μέχρις ότου κάποια μέρα να γίνει πιο ισχυρό και να επικρατήσει.
• Με τις πράξεις σου χρηματοδότησες -μεταξύ άλλων- εγχειρήματα εναλλακτικής ενημέρωσης. Είναι και για την Ελλάδα η μάχη των Μέσων κρίσιμη στον πόλεμο κατά του νεοφιλελευθερισμού;
Ασφαλώς, στον τομέα της ενημέρωσης δίνεται εδώ και χρόνια μια πολύ κρίσιμη μάχη.
Από όσο έχω καταλάβει, και στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται σε ιδιωτικά χέρια, με συμφέροντα ευθυγραμμισμένα με τον νεοφιλελευθερισμό.
Είναι προφανές ότι πρέπει να ενθαρρυνθούν πρωτοβουλίες επικοινωνίας συνεταιριστικές, που να έχουν τη στήριξη του κόσμου για να αναπτυχθούν και να μπορούν να συντονιστούν στο επίπεδο όλης της χώρας, ώστε να κατανεμηθούν και να φτάσουν παντού.
Υπάρχει η εμπειρία από την Καταλονία, αλλά και άλλες χώρες, από την οποία μπορούμε να διδαχθούμε. Σας παροτρύνω να συντονιστείτε με παρόμοιες δράσεις και να δημιουργήσετε έναν ισχυρό «τριτογενή» τομέα επικοινωνίας.
• Πώς θα επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στην Ελλάδα, αλλά και η μεταστροφή του ως προς την καταγγελία των μνημονίων;
Γίνεται και στην Ισπανία αρκετή συζήτηση για τη σχέση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Podemos.
Με αυτά που υπογράφονται στο ελληνικό Κοινοβούλιο και με αυτά που προετοιμάζονται ήδη υπάρχει σε κάποιο βαθμό αρνητική επίδραση και για το Podemos.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Tο ίδιο το Podemos εμφανίζεται τελευταία πιο μετριοπαθές και πραγματικά ο κόσμος της πιο ριζοσπαστικής Αριστεράς, που επιθυμεί μεγαλύτερες αλλαγές, δεν έχει τόση εμπιστοσύνη στο Podemos, κατά τη γνώμη μου.
Δυστυχώς για την Ισπανία, σε επίπεδο θεσμικής πολιτικής, η πιθανότητα να υπάρξει μια καινούργια Αριστερά, που πραγματικά θα προσπαθεί να ωφελήσει τους ανθρώπους, βρίσκεται ακόμα μακριά.
• Στην Καταλονία η επικράτηση των κομμάτων που τάσσονται υπέρ της απόσχισης αλλάζει το πολιτικό σκηνικό;
Ηδη δημιουργήθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για γενικότερη πολιτική αλλαγή.
Μετά τις εκλογές της 27ης Σεπτεμβρίου την πλειοψηφία στην καταλανική Βουλή την έχουν τα δύο κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας και ήδη έχουν συμφωνήσει στη διαμόρφωση ενός οδικού χάρτη για την απόσχιση από την Ισπανία.
Στον δρόμο για την ανεξαρτησία θα έχουν σημαντικό ρόλο οι κοινωνικές πολιτικές ενάντια στη φτώχεια, ενώ θα υπάρχει ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία για τη δημιουργία του νέου καταλανικού Συντάγματος.
Ενα από τα βασικά σημεία είναι η υπακοή μόνο στους νόμους του καταλανικού Κοινοβουλίου και όχι στις αποφάσεις ισπανικών δικαστηρίων, που στρέφονται κατά των δικών μας νόμων.
Αυτό -μεταξύ άλλων- θα δώσει και σ’ εμένα την ευκαιρία να γυρίσω ελεύθερος στην πατρίδα μου.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Με την ψήφιση των παράλογων προαπαιτούμενων οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. δίνουν τη χαριστική βολή στον ελληνικό λαό και γράφουν τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής Αριστεράς

Αυτοί είναι οι 154 που «παρέδωσαν» τη χώρα στους δανειστές! (φωτογραφίες)



Ποιοι είπαν «ΝΑΙ» επί της αρχής - Με τη σφραγίδα Τσίπρα – Καμμένου η χώρα παραδόθηκε στους δανειστές - Απρόβλεπτες πλέον οι συνέπειες του μνημονίου και η οργή του κόσμου
Με την ψήφιση των παράλογων προαπαιτούμενων οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. δίνουν τη χαριστική βολή στον ελληνικό λαό και γράφουν τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής Αριστεράς - Δείτε ποιοι καταδίκασαν τη χώρα στην ύφεση με τις ψήφους τους - 154 «ΝΑΙ» επί της αρχής - Απούσα η Βασιλική Κατριβάνου, μοναδική απώλεια για τον ΣΥΡΙΖΑ - Καμαρώστε τους. Θα τους βρείτε μπροστά σας, στο δρόμο, στα καφενεία, στις εκλογικές τους περιφέρειες. Θα σας πουν το ίδιο παραμύθι: Δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά!
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. (πλην της Βασιλικής Κατριβάνου που δήλωσε απούσα) ψήφισαν ΝΑΙ επί της αρχής και επί των 7 άρθρων στο πολυνομοσχέδιο - λαιμητόμος που ρυθμίζει τα προαπαιτούμενα και θα εκταμιεύσει τη δόση των 2 δισ. ευρώ.


Τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο στη χώρα, αφού με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου οι απολαβές των μισθωτών στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα θα υποστούν καθολική κινεζοποίηση, οι συντάξεις στο μεγαλύτερο μέρος τους θα πέσουν σε χρόνο ρεκόρ κάτω από 400 ευρώ και θα αφανιστεί η έννοια του «ελληνικού επιχειρείν», αφού τα ξένα funds θα αγοράσουν έναντι πινακίου φακής όλες τις επιχειρήσεις.
Παράλληλα με το μπαράζ των αποκρατικοποιήσεων δεν θα μείνει τίποτα υπό τον έλεγχο του κράτους και επίσημα πλέον η Ελλάδα θα μετατραπεί σε «μπανανία» της Ευρώπης και σε μια απέραντη αποικία χρέους. Οι επόμενες γενιές θα ζήσουν τον εφιάλτη της οικονομικής κατοχής και της απόλυτης φτώχειας, όπως την έζησαν οι παππούδες μας τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
Η πλήρης διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας, της δημόσιας υγείας είναι γεγονός, με τη σφραγίδα της τρόικας και των δανειστών. Η υποτακτικότητα που επέδειξαν τόσο ο Τσίπρας και όσο ο Καμμένος δεν έχει γυρισμό.
Από τη στιγμή που οι δανειστές κατάφεραν να συντρίψουν και την τελευταία αντίσταση στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας, όλα τα άλλα είναι εύκολα για αυτούς.
Το ερώτημα είναι: Πώς θα κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά τους οι βουλευτές που ψήφισαν τα μέτρα;
155 άνθρωποι που εξελέγησαν, υφαρπάζοντας την ψήφο του λαού, θα μπορούν άνετα να ζουν με τις 5.700 ευρώ το μήνα που τους προσφέρει η«μπανανία» της Ευρώπης. Εμείς θα δίνουμε το αίμα μας για 580 ευρώ μισθό και 360 ευρώ σύνταξη για να μπορούν οι «χειροκροτητές» της τρόικας - δήθεν αντιπρόσωποι του λαού να αποφασίζουν για το μέλλον των δισέγγονών μας.
Δείτε τα πρόσωπά τους και κρατήστε τα καρφωμένα μέσα στο μυαλό σας. Για όσα θα συμβουν από εδώ και στο εξής, αυτοί που βλέπετε είναι 100% υπεύθυνοι.



Δείτε τους καλά γιατί αυτοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να σας δουν κατάματα. 

new vouli 1
new vouli 2new vouli 3
new vouli 4



V 5
V 6

Επί της αρχής το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν εμφάνισε απώλειες, δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για τα επί μέρους άρθρα καθώς ο Νικος Νικολόπουλος από τους Ανεξάρτητους Έλληνες καταψήφισε έξι.
Συγκεκριμένα, επί της αρχής υπέρ ψήφισαν 154 βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, καθώς απουσίαζε η κυρία Βασιλική Κατριβάνου, η οποία όμως, με επιστολή που δεν προσμετράται, δήλωσε ότι θα ψήφιζε «ναι» σε όλα.
Κατά, ψήφισαν 140 βουλευτές της αντιπολίτευσης καθώς από την ψηφοφορία έλειπαν οι Άδωνις Γεωργιάδη, Άννα Καραμανλή, Φώφη Γεννηματά, Γιάννης Μανιάτης και Κατερίνα Μάρκου.
Σε ονομαστική ψηφοφορία μπήκαν και οκτώ άρθρα. Πρόκειται για το πρώτο άρθρο που αφορά σε συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, το δεύτερο για φορολογικά ζητήματα, το πέμπτο που αλλάζει την ρύθμιση των 100 δόσεων, το 10ο που καταργεί τους προληπτικούς ελέγχους σε πληρωμές του Δημοσίου, το 13ο για τα ανταποδοτικά τέλη των ΟΤΑ, το 14ο για τον ΑΚΑΓΕ, το 17ο για σύμβαση του ΟΣΕ με την Eurofima για προμήθεια τροχαίου υλικού και το 21ο για εμπορία οίνου.
Στα άρθρα ψήφισαν:



-ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες: «ναι» σε όλα. Εξαιρείται ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Νίκος Νικολόπουλος που ψήφισε «ναι» επί της αρχής, αλλά καταψήφισε τα άρθρα 1, 2, 5, 10, 13 και 21



-ΝΔ: «όχι» σε όλα εκτός του 14 που είπε «ναι»
-Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ και Ένωση Κεντρώων: «όχι» σε όλα
-ΠΑΣΟΚ: «όχι» σε όλα εκτός του 14 και του 17 που είπαν «ναι»
-Ποτάμι: «όχι» σε όλα εκτός από το 10 που ψήφισε «ναι».



Είναι θλιβερή ακόμα και η δήλωση που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας το απόγευμα της Παρασκευής 16/10/2015 από τη Βουλή:
«Δεν υπάρχουν νέα μέτρα, αλλά μέτρα δύσκολα. Τα ξέρατε όλα από τον Αύγουστο και τα ψηφίσατε» είπε με απύθμενη υποκρισία προς την αντιπολίτευση, λησμονώντας ότι ο ίδιος έλεγε προεκλογικά ότι μετά τις εκλογές θα διαπραγματευθεί σκληρά για να μην περάσουν οι αδικίες και οι παραλογισμοί των δανειστών.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο πρωθυπουργός της Αριστεράς που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα τα καταργούσε με ένα νόμο, είπε χωρίς ίχνος ντροπής: «Δεν μπορείς να βάζεις σε όλα κόκκινες γραμμές»!
Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον υποχωρήσει γονυπετής.
Δεν προβάλει πλέον καμία αντίσταση στις απαιτήσεις των δανειστών με μοναδικό του επιχείρημα ότι τα δίνει όλα για να απομειωθεί το χρέος.
Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κανείς άλλος από τους Έλληνες βουλευτές δεν βρήκε μια κουβέντα να ψελλίσει για όλο αυτό τον κόσμο που 6 χρόνια τώρα δεν βρίσκει δουλειά και γυρνάει στα γραφεία του ΟΑΕΔ αναζητώντας ένα μεροκάματο να ζήσει τα παιδιά του.
Κανείς δε βρήκε μια κουβέντα για τους Έλληνες που ρίχνουν στο... πάτωμα την αξιοπρέπειά τους με τα μάτια σκυμμένα και σέρνονται στα συσσίτια των δήμων και της εκκλησίας για ένα πιάτο φαγητό.
Ξέρουμε, όταν μετακινείσαι από τη βίλα στο υπουργείο με ελικόπτερο, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι σημαίνει να μην έχεις να πάρεις τα φάρμακα του πατέρα σου.
Όταν ξέχασες να δηλώσεις 1 εκατομμύριο ευρώ για τρία χρόνια είναι σχεδόν απίθανο να έχεις δει πατεράδες να ψάχνουν εικοσάλεπτα στο σούπερ μάρκετ για να πάρουν ένα μπουκάλι γάλα για τα παιδιά τους.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην πολιτική είναι η άγνοια και οι κυβερνώντες διακατέχονται από απόλυτη άγνοια κινδύνου, αφού η κοινωνική έκρηξη είναι προ των πυλών και θα είναι απρόβλεπτη.
Με τις εθελόδουλες επιλογές Τσίπρα - Καμμένου είναι βέβαιον ότι θα γονατίσουμε κι άλλο. Θα ματώσουμε. Θα ζήσουμε ξανά την κόλαση. Όμως έφτασε η ώρα ο λαός να πάρει την τύχη στα χέρια του. 
Όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι που βρέθηκαν από τύχη, από βύσμα κι από τους κομματικούς σωλήνες στα βουλευτικά έδρανα χωρίς να έχουν δουλέψει ούτε μια ημέρα στη ζωή τους θα πρέπει να γνωρίζουν ότι «ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του». 

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ



Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
1. Ό,τι και να συμβεί τις αμέσως επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες, η 5η Ιουλίου θα περάσει στην ιστορία σαν μια εκπληκτική νίκη του ελληνικού λαού, μεγαλύτερη κι απ' την 25η Ιανουαρίου. Ένας μικρός λαός υπέστη πρωτοφανή οικονομική και ψυχολογική βία- κάτι σαν εικονικές εκτελέσεις και εικονικούς πνιγμούς ενός ολόκληρου έθνους- από το ενιαίο μέτωπο όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυτού του πλανήτη.

Βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εκστρατεία οργανωμένης τρομοκρατίας των Ελλήνων ολιγαρχών και των συστημικών καναλιών τους, που ποντάρισαν στην προσχεδιασμένη χρεοκοπία της χώρας για να διασώσουν τα προνόμιά τους- και πρέπει να λογοδοτήσουν γι αυτό, μόλις βγούμε από το τούνελ.
Παρόλα αυτά, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της εποχής μας έμειναν όρθιοι και προκάλεσαν έναν πολιτικό σεισμό που ακούστηκε από τη μια άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη. Αυτοί που περίμεναν ότι μέχρι σήμερα θα είχαν κλείσει την «αριστερή παρένθεση», βρίσκονται ήδη στην πολιτική συνταξιοδότηση, σαν τον Σαμαρά, ή ετοιμάζονται να τον ακολουθήσουν.

2. Περισσότερο κι από την απροσδόκητη, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους, έκτασή της (23 μονάδες διαφορά!), η θριαμβευτική νίκη του ΟΧΙ διακρίνεται για τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα πολώθηκε ταξικά όσο ποτέ άλλοτε μετά τον εμφύλιο. Το ΟΧΙ θριάμβευσε χάρη στη συντριπτική υποστήριξη της εργατικής τάξης (73% στην πιο εργατική περιφέρεια της Ελλάδας, τη Β' Πειραιά!), των αγροτών και της νεολαίας. Όσοι διεκτραγωδούσαν την υποτιθέμενη πολιτική «απάθεια» των νέων ανθρώπων, ξύπνησαν σε έναν άλλο κόσμο την Παρασκευή και την Κυριακή το βράδυ στο Σύνταγμα. Η πλατεία κατακλύστηκε- σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από την εποχή των Αγανακτισμένων- από νέα παιδιά, που τραγουδούσαν Θεοδωράκη, Μικρούτσικο και αντάρτικα, ανακαλύποντας τη μυθολογία της δικής μας γενιάς, όπως εμείς ανακαλύπταμε στη μεταπολίτευση τη μυθολογία της γενιάς της Αντίστασης. Είναι αυτή η γενιά που γράφει τώρα τη δική της ιστορία, στη δική της, νέα, εργατική- λαϊκή- νεανική «μεταπολίτευση».

3. Αποτελεί εκπληκτικό, συμβολικά και ουσιαστικά, στοιχείο η νίκη του ΟΧΙ σε όλους, χωρίς εξαίρεση, τους νομούς της χώρας. Η προσπάθεια των κυρίαρχων να διαμορφώσουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα για να διχάσουν το λαό απέτυχε οικτρά. Η ευρεία λαϊκή ενότητα έγινε γεγονός, όχι βέβαια στο έδαφος της «συναίνεσης», δηλαδή του ενουχισμού του κινήματος, αλλά πάνω στο αμόνι της σκληρότατης ρήξης. Ο χτυπημένος από την κρίση και την τρομοκρατία, αλλά ψύχραιμος, αποφασισμένος και περήφανος λαός ήταν αυτός που έδωσε και κέρδισε τη μάχη, ξεπερνώντας κατά πολύ ΟΛΑ τα κομματικά επιτελεία της Αριστεράς, κυβερνώσας και εξωκοινοβουλευτικής. Τράβηξε τα επιτελεία από το μανίκι, επιβάλλοντάς τους αυτό που του υπαγόρευε η ανάγκη της λαϊκής και της εθνικής επιβίωσης, σηκώνοντας τις ηγεσίες πολύ ψηλότερα από το μπόι τους. Αυτός ο λαός εξουδετέρωσε τους λιπόψυχους, τους σαμποτέρ και τους γραφειοκράτες που δεν έλειψαν και δεν λείπουν στους κόλπους των αριστερών ηγεσιών, αποτρέποντας και την καταστροφική συνθηκολόγηση και την παραλυτική πολυδιάσπαση. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη υποθήκη για το μέλλον.

4. Μια πολύ μεγάλη μάχη κερδήθηκε, αλλά ένας πολύ μεγάλος πόλεμος βρίσκεται μπροστά μας. Αυτό που διαδραματίστηκε στο δραματικό οκταήμερο (πυκνό σαν μια δεκαετία!) ανάμεσα στη θαρραλέα απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για δημοψήφισμα και στη νίκη της 5ης Ιουλίου, ήταν η εκρηκτική ωρίμανση της βασικής αντίθεσης που μας ακολουθεί από τις 25 Ιανουαρίου: της αντίθεσης ανάμεσα στην πολιτική δύναμη της ελληνικής Αριστεράς, επικεφαλής ενός κυρίαρχου λαού, και την οικονομική δύναμη των επίδοξων στραγγαλιστών μας. Και οι δύο πόλοι της αντίθεσης γιγαντώθηκαν το οκταήμερο που πέρασε: ποτέ η πολιτική μας δύναμη δεν ήταν πιο κραταιά και ποτέ η οικονομική μας κατάσταση τόσο δεινή. Αυτή η δραματική αντίθεση θα λυθεί με τον τρόπο που λύνονται όλες οι πραγματικές αντιθέσεις: με το να οξυνθεί μέχρι το έπακρο. Η στιγμή της αλήθειας έρχεται, πιθανόν μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Σ' αυτές τις συνθήκε δεν υπάρχει η πολυτέλεια για ανάπαυλα και για το μεθύσι της νίκης. Ο παράγοντας χρόνος είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.

5. Τις αμέσως επόμενες ώρες θα μάθουμε αν κυριαρχήσει στους κόλπους της ΕΕ η σκληρή γραμμή στραγγαλισμού της Ελλάδας με «εκτέλεση» των τραπεζών, πράγμα πιθανό ή αν, υπό την πίεση των εσωτερικών τους αντιθέσεων, επιχειρήσουν μια νέα παγίδευση της κυβέρνησης για να κερδήσουν χρόνο και να μας αποδιοργανώσουν, προτού μας φέρουν ξανά αντιμέτωπους με έναν νέο, ακόμη πιο ασφυκτικό εκβιασμό. Σε κάθε περίπτωση, ο «ασύμμετρος πόλεμος» που βρίσκεται εδώ και πέντε μήνες σε εξέλιξη, θα κλιμακωθεί. Η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί με κεραυνοβόλο τρόπο, στο «γήπεδο» όπου εκείνη είναι ισχυρή, το πολιτικό πεδίο, όσο ακόμη οι εσωτερικοί αντίπαλοί της είναι εκμηδενισμένοι, ζαλισμένοι, με το ηθικό στο πάτωμα.
Το πρώτο, απολύτως αναγκαίο μέτρο είναι η με συνοπτικές διαδικασίες κρατικοποίηση των συστημικών τραπεζών- ο μοναδικός τρόπος για να αποκτήσει η κυβέρνηση ζωτικό οικονομικό χώρο, να ελέγξει τα στρατηγικά υψώματα της οικονομίας, να σώσει τις λαικές καταθέσεις και να αποτρέψει την απαλλοτρίωση των τραπεζών από το ευρωπαϊκό (κυρίως γερμανογαλλικό) κεφάλαιο.

Εξίσου αναγκαία είναι η υπερώριμη πια κάθαρση στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, με την εφαρμογή της δημοκρατικής νομιμότητας. Ο εξευτελισμός πολλών συστημικών- και καταχρεωμένων- μίντια, ειδικά το τελευταίο δεκαήμερο, προσφέρει τεράστια λαϊκή νομιμοποίηση σ'αυτή τη στοιχειώδη και υπερώριμη από καιρό κίνηση.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός οφείλει από σήμερα κιόλας να κηρύξει αναστολή πληρωμών στην ΕΚΤ, το EFSF και τα ευρωπαϊκά κράτη- μέλη μέχρι να κουρευτεί δραστικά το χρέος, κάτι ακόμη και το ΔΝΤ αναγνωρίζει ως αναπόφευκτο. Είναι βέβαιο ότι το μήνυμα θα το πάρουν πολύ σοβαρά υπόψιν, αν όχι από την πρώτη στιγμή οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, τουλάχιστον οι ευρωπαϊκές αγορές, το «δημοψήφισμα» των οποίων δεν τολμούν να αγνοήσουν τα πολιτικά τους ενεργούμενα.

6. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν οι κυρίαρχοι της Ευρώπης θα υποχωρήσουν μπροστά σε μια τέτοια επίδειξη αποφασιστικότητας. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι θα ξεσηκώσουν κύμα αποστροφής και οργής στις ίδιες τις χώρες τους και σε όλο τον κόσμο αν επιχειρήσουν, παρόλα αυτά, να μας στραγγαλίσουν ακόμη κι ύστερα από το δημοψήφισμα. Γιατί τώρα και οι Ευρωπαίοι επικυρίαρχοι και η Πέμπτη φάλαγγα στην Ελλάδα, θα είναι φως φανάρι ότι επιχειρούν να βιάσουν όχι μόνο μια κυβέρνηση, αλλά και έναν ολόκληρο λαό. Η Ε.Ε. θα αποκαλυφτεί μπροστά σε όλο τον κόσμο ως νέα Ιερή Συμμαχία, φυλακή των λαών, μια μεταμοντέρνα μορφή οικονομικού και πολιτικού ολοκληρωτισμού.
Εάν όμως αναλάβουν αυτό το τεράστιο οικονομικό και πολιτικό ρίσκο, θα φέρουν την ελληνική κυβέρνηση, παρά τη θέλησή της, αντιμέτωπη με το Γόρδιο Δεσμό του ευρώ. Σ'αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα πρέπει, επί ποινή ακύρωσης και προδοσίας της λαϊκής νίκης, να απεμπλακεί από την «τριάδα του αδύνατου»: τέλος στη λιτότητα- διάσωση των καταθέσεων και ξανάνοιγμα των τραπεζών- παραμονή στο ευρώ. Ένα από τα τρία πρέπει να θυσιαστεί, για να διασωθούν, έστω με προσωρινό κόστος, τα άλλα δύο. Ο λαός το έδειξε πολύ καθαρά την Κυριακή: ανάμεσα στο να «πεθάνει» κοινωνικά, αγκαλιά με το ευρώ και το να ζήσει χωρίς αυτό, διαλέγει ξεκάθαρα, έστω και σαν το λιγότερο κακό, το δεύτερο. Οι εχθροί μας, ξένοι και εγχώριοι, μας γάνωσαν τ' αυτιά επί οκτώ μέρες ότι θα ψηφίζαμε ναι ή όχι στο ευρώ. Ας το λουστούν τώρα! Οι ίδιοι προσέφεραν ευρεία λαϊκή νομιμοποίηση σε ενδεχόμενη ρήξη με την ευρωζώνη. Μια φασιστική απόπειρα στραγγαλισμού της ελληνικής Δημοκρατίας θα γιγαντώσει αυτή τη νομιμοποίηση.
Η στρατηγική της «σύνεσης» και της «δημιουργικής ασάφειας» έδειξε τα αδιέξοδά της. Η κορύφωση της δραματικής σύγκρουσης που βρίσκεται μπροστά μας απαιτεί τρία μόνο πράγματα: Τόλμη, τόλμη και πάλι τόλμη! Μήπως μ'αυτά δεν κερδίσαμε ό,τι κερδίσαμε ως τώρα;


________________

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

ΒΟΥΛΙΑΞΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΚΟΣΜΟΠΛΗΜΜΥΡΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ «ΟΧΙ»



0001syntagma6_2




















ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ
Από το νωρίς το απόγευμα της Δευτέρας ξεκίνησε να συρρέει πλήθος κόσμου στην Πλ. Συντάγματος, όπου δόθηκε το αγωνιστικό ραντεβού, ενόψει του κρίσιμου δημοψηφίσματος που θα διενεργηθεί την Κυριακή (5/7). Εργατικά σωματείασύλλογοιμαζικοί φορείςαλλά και οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς, απηύθυναν κάλεσμα, προκειμένου οι εργαζόμενοι να στείλουν δυναμικό μήνυμα αντίστασης στους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα των δανειστών.
Αυτή την ώρα, χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας, αψηφώντας την εκστρατεία τρόμου που έχουν εξαπολύσει τις τελευταίες ημέρες τα μίντια, έχουν σχηματίσει μια πολύχρωμη λαοθάλασσα στο Σύνταγμα πλημμυρίζοντας την πλατεία και τους γύρω δρόμους, ενώ το κλίμα είναι ιδιαίτερα αγωνιστικό με τα συνθήματα και τα πανώ να έχουν ως αιχμή τους την καταδίκη των πολιτικών λιτότητας, τη διαγραφή τους χρέους και την απόρριψη των ωμών εκβιασμών που εκπορεύονται από τους δανειστές της χώρας.
Την ίδια ώρα που πραγματοποιείται η μεγάλη συγκέντρωση στην Αθήνα, μήνυμα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό στέλνουν διαδηλωτές από άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο,τη Λισαβόνα και τη Στουτγκάρδη όπου βρίσκονται σε ταυτόχρονη εξέλιξη συλλαλητήρια συμπαράστασης.




Ακολούθως παρατίθενται τα καλέσματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Μαχητιικής Εργατοϋπαλληλικής Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ).

ΣΥΡΙΖΑ: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ - ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ
Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη λέμε ΟΧΙ στη λιτότητα. Λέμε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα των δανειστών. Λέμε ΟΧΙ στην κατάλυση της δημοκρατίας. Συμμετέχουμε στις αυριανές κινητοποιήσεις και στέλνουμε ισχυρό μήνυμα υπερηφάνειας, ελπίδας και αξιοπρέπειας σε Ελλάδα και Ευρώπη
Ο ελληνικός λαός δεν εκβιάζεται – Δεν τρομοκρατείται.
Υπερασπίζεται τη Δημοκρατία.
Δευτέρα 19:30 ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Μ.Ε.Τ.Α.: ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ «ΟΧΙ» ΣΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Το ΜΕΤΑ συμμετέχει στη συγκέντρωση που διοργανώνεται στο Σύνταγμα, σήμερα Δευτέρα 29 Ιουνίου, στις 7 και μισή το απόγευμα, στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, στις 7 το απόγευμα, και στις άλλες πόλεις της χώρας, υπερασπιζόμενο το ΟΧΙ στα μνημόνια, στη λιτότητα, στους εκβιασμούς των τοκογλύφων – δανειστών, υπερασπιζόμενο τη Δημοκρατία και τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, που με μίσος προσπαθούν -ακόμα και τώρα- να εξαλείψουν οι τοκογλύφοι, το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, καθώς και τα φερέφωνά τους (μνημονιακά κόμματα, συστημικά μέσα ενημέρωσης κτλ.).
Το ΜΕΤΑ καλεί όλους και όλες, εργαζομένους, άνεργους, συνταξιούχους, νεολαία, το λαό να δώσουν δυναμικό «παρών» στη συγκέντρωση υπέρ του ΟΧΙ, γιατί «ναι» στην πρόταση των τοκογλύφων – δανειστών σημαίνει:
  • λιτότητα και ύφεση,
  • εξευτελισμό εργαζομένων και συνταξιούχων,
  • χώρα και κοινωνία με τη θηλιά του χρέους στο λαιμό,
  • διάλυση των κοινωνικοπρονοιακών δομών, της δημόσιας Υγείας, της Παιδείας,
  • κλείσιμο επιχειρήσεων, νέες απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,
  • μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια,
  • αποκρατικοποιήσεις και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου,
  • παντελής καταστροφής του παραγωγικού ιστού της χώρας,
  • εξαφάνιση της αγροτιάς, διάλυση του τουρισμού,
  • σημαίνει ταπείνωση και υποταγή.
Δευτέρα 29 Ιούνη
Όλοι και όλες

διαδηλώνουμε υπέρ του ΟΧΙ
Σύνταγμα, ώρα 19.30
Λευκός Πύργος, ώρα 19.00
Η χώρα δεν πωλείται
Ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν εκβιάζονται
Στις 5 Ιούλη δίνουμε τη δική μας απάντηση:
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΑ
ΟΧΙ 
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Η ιστορική δυνατότητα για διέξοδο της χώρας, οι παγίδες και οι προκλήσεις

   ΠΟΛΙΤΙΚΗ    



Του Μανόλη Μούστου

Το τελευταίο διάστημα γίνεται μία προσπάθεια ώστε να περάσει μία συμφωνία μνημονιακής κοπής με νέα οδυνηρά μέτρα, η οποία θα παρουσιαστεί σαν αναπόφευκτη, περίπου σαν νίκη της κυβέρνησης απέναντι σε πολύ δύσκολους αντιπάλους. Ενώ το bullying της “θεσμοτρόικας” κορυφώνεται με απαξιωτικά τελεσίγραφα, οι κυβερνητικές διαρροές μιλούν ακόμα για αισιοδοξία και ευτυχή κατάληξη στο δράμα της διαπραγμάτευσης. Αντί να οργανώνεται, προετοιμάζεται, αφυπνίζεται ο λαϊκός παράγοντας μπροστά στην επερχόμενη εμβάθυνση του νεοαποικιακού καθεστώτος, διαχέονται αυταπάτες για “λύση που θα δίνει ανάσα”, “για κάβους που θα ξεπεραστούν” ενώ οι αναφορές για “κομματική πειθαρχία” επιχειρούν να ευθυγραμμίσουν τα “άτακτα” στοιχεία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν θέλουμε να δούμε το συνολικό κάδρο, θα παρατηρήσουμε οτι βιώνουμε την ματαίωση μίας ιστορικής δυνατότητας που εμφανίστηκε κατά τα μνημονιακά χρόνια και η οποία δεν εξαντλήθηκε και δεν παλεύτηκε. Η δυνατότητα η χώρα να υπάρξει έξω από τους καταναγκασμούς της λιτότητας, της κοινωνικής εξαθλίωσης, του μεταπρατισμού, της τύχης μιας χώρας που μετατρεπόταν σε αποικία χρέους.
Αυτή η ιστορική ευκαιρία διαμορφώθηκε με πρωταγωνιστή το λαό. Η κίνηση του απλού κόσμου ήταν ο βασικός παράγοντας που ταρακούνησε το σάπιο πολιτικό σύστημα στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα αντίστασης σε όλο τον κόσμο. Οι μεγάλες πολιτικές αλλαγές που ζήσαμε ήρθαν με πρωταγωνιστές τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους και όχι κάποιον ηγέτη ούτε κάποιο κόμμα που συγκέντρωσε γύρω του την υποστήριξη της κοινωνίας. Σαν αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών ήρθε στο προσκήνιο ένα μικρό κόμμα του 3%, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ακύρωση αυτής της ιστορικής ευκαιρίας συντελείται καταρχήν με την εξώθηση του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί και να εφαρμόσει την εμβάθυνση των μνημονιακών πολιτικών. Οι καθυστερήσεις, οι αυταπάτες για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι λανθασμένες εκτιμήσεις οτι “με τις διαρκείς υποχωρήσεις κάτι θα μας δώσουν”, η πολύπλευρη αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας, οικονομικά και πολιτικά, διευκόλυναν ακόμα περισσότερο το σχέδιο των “εταίρων” και οδήγησαν την χώρα στην παγίδα του Διευθυντηρίου.
Όμως, η ακύρωση της ιστορικής ευκαιρίας γίνεται και σε δεύτερο “εσωτερικό” επίπεδο. Μιλάμε για την αξιοποίηση, είτε ως αποτέλεσμα πιέσεων είτε ως κυβερνητικών επιλογών, του παλιού πολιτικού προσωπικού με πλούσιες περγαμηνές στην υπηρέτηση των μνημονίων ή πρόθυμο να αποκτήσει γέφυρες με αυτές. Η περίπτωση Παναρίτη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Με πρόσχημα την αναζήτηση “ικανών τεχνοκρατών” στην πραγματικότητα έχουμε διεύρυνση των δεσμών με στελέχη της ΔΗΜΑΡ, του σημιτικού εκσυγχρονισμού, της καραμανλικής πτέρυγας κ.λπ. Έχουμε πολλές επιλογές που όχι μόνο δεν υπηρετούν ένα σχέδιο αποδέσμευσης της χώρας από τα μνημόνια αλλά “ξεπλένουν” το παλιό πολιτικό προσωπικό ανοίγοντας το δρόμο σε μια συνολική συστημική παλινόρθωση.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν αναπόφευκτα σε μία εξάλλαξη του ίδιου του πολιτικού φορέα, σε μία ριζική αλλαγή του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντροαριστερά. Τελικά, το κρίσιμο ερώτημα είναι: μπορεί αυτή η πορεία συστημικής και μνημονιακής παλινόρθωσης να αποτραπεί και πώς;

            Η λογική του μονοδρόμου
Με ευθύνη της κυβέρνησης, η επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα έχει εγκλωβιστεί στο σίριαλ της “διαπραγμάτευσης”. Οι πολίτες παθητικά περιμένουν την τελική έκβαση του “ματς”. Η λέξη “συμβιβασμός” κλίνεται διαρκώς σε όλους τους τόνους προκαλώντας καθήλωση των συνειδήσεων και συνεχές μινιμάρισμα των προσδοκιών. “Καλύτερα μία κακή συμφωνία, παρά μία καταστροφή”. Καθημερινά κουτσουρεύονται οι προεκλογικές δεσμεύσεις. Η ελπίδα αναζητείται ενώ διαχέεται η απογοήτευση, η αμηχανία, η σύγχυση, η μοιρολατρεία, ακόμα και η κατάθλιψη...
Σε τελευταία ανάλυση, το διακύβευμα δεν είναι η επαλήθευση της μίας ή της άλλης “αλήθειας”, η επιβίωση ενός κομματικού μηχανισμού ή μίας ομάδας εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ αλλά το οτι προχωράμε σε μία επαλήθευση του θατσερικού δόγματος “δεν υπάρχει άλλος δρόμος” μέσα στην κοινωνία. Η παλινόρθωση του μνημονιακού συστημισμού περνάει μέσα από την ισοπέδωση του φρονήματος του λαού. Ένας λαός που αγωνίστηκε και σήκωσε το κεφάλι παρά τα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς πρέπει να “πάρει το μάθημα του”.
Και τι λέει το μάθημα; Σε αυτήν την ζωή οι Δυνατοί νικούν πάντα στο τέλος ενώ τα μνημόνια και η λιτότητα είναι η μοίρα των λαών ακόμα και με αριστερή κυβέρνηση. Η παραδειγματική τιμωρία του πειραματόζωου “Ελλάδα” που επιχείρησε να διανοηθεί μία διαφορετική πορεία με αποκορύφωμα το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Γενάρη θα είναι το έδαφος πάνω στο οποίο θα σωφρονιστούν και οι υπόλοιποι απείθαρχοι: Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ιρλανδοί. Παιδιά εγκαταλείψτε την προσπάθεια γιατί στο τέλος θα έχετε την κατάληξη των Ελλήνων...

Μπορούν τα πράγματα έστω και τώρα να πάνε διαφορετικά;
Σε δύσκολα προβλήματα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Η απάντηση σε μία πορεία συστημικής ενσωμάτωσης δεν μπορεί να είναι μία γενικόλογη αναφορά σε μία ρήξη χωρίς να εξετάζονται πιο συγκεκριμένα οι προϋποθέσεις. Ούτε συνιστά λύση η εμμονή σε προτάσεις που ανάγουν το νομισματικό θέμα σε λυδία λίθο ξεχνώντας παντελώς μία σειρά κρίσιμους παράγοντες (πολιτειακό ζήτημα, παραγωγική βάση, γεωπολιτικό τοπίο). Οφείλουμε ως αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι να αναστοχαστούμε ουσιαστικά και να είμαστε ειλικρινείς.
Ας ξεκαθαρίσουμε καταρχήν οτι η αριστερά δεν μπορεί να γίνει μνημονιακή δύναμη ούτε δύναμη εμπέδωσης των νεοφιλελεύθερων μονοδρόμων. Ακόμα κι αν εξαναγκαστεί. Δεν υπάρχει η αριστερά για αυτό τον λόγο. Όπως και να παρουσιαστεί μία συμφωνία που θα περιέχει μέτρα λιτότητας θα είναι αργά ή γρήγορα το διαζύγιο της συριζικής αριστεράς με εκτεταμένα λαϊκά στρώματα. Ας θυμηθούμε μονάχα τι συνέβη πολιτικά σε όσους “ακούμπησαν” τα μνημόνια τα τελευταία χρόνια.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα μνημονιακά αδιέξοδα. Η χώρα δεν βιώνει μία απλή οικονομική κρίση που μάλιστα εισάγεται από την Ευρώπη και που θα λυθεί με μία νεοκεηνσιανή πολιτική. Βιώνουμε μία κρίση καθολική και ως εκτούτου η χώρα έχει ανάγκη από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς: αναγέννηση παραγωγική, πνευματική, κοινωνική, πολιτιστική, εθνική, ηθική, δημογραφική. Μία πολιτική που δεν θα εξαντλείται στο έδαφος της “επικοινωνίας” και του “κυβερνητισμού”.
Έχουμε εθιστεί, σε μεγάλο βαθμό, σε μία εκδοχή πολιτικής που παρουσιάζεται ως τέχνη του εφικτού, του ρεαλισμού (και εσχάτως του συμβιβασμού). Η αλήθεια είναι οτι υπάρχει ανάγκη για μία πολιτική που θα επανασυνδεθεί με την προβολή μεγάλων στόχων και οραμάτων που μπορούν να συγκινήσουν, να κινητοποιήσουν, να ξαναβάλουν φωτιά στις καρδιές των ανθρώπων, να γίνουν τραγούδι από τους λαούς.
Έχουμε ανάγκη από ένα πολιτικό κίνημα αξιοσύνης, εντιμότητας, δοτικότητας και προσφοράς που θα ξαναβάλει την Ελλάδα στην “πρίζα”. Χωρίς την συμμετοχή και την κινητοποίηση των καθημερινών ανθρώπων σε ένα σχέδιο διεξόδου, χωρίς τις ιδέες, τις δεξιότητες, το φιλότιμο των απλών ανθρώπων η χώρα δεν μπορεί να αποτινάξει τα αποικιακά δεσμά και δεν μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια της.
Περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ένα πολιτικό ρεύμα διεξόδου για τη σωτηρία της χώρας και για μια άλλη πορεία, και αυτό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς έναν λαό όρθιο και με φρόνημα. Κάποιες αξίες-στρατηγικοί στόχοι ενός τέτοιου κινήματος είναι:
  • Ο αγώνας για τη Σωτηρία της Χώρας, για Εθνική αξιοπρέπεια, για Λαϊκή Κυριαρχία
  • Η Πραγματική Δημοκρατία μέσα από μια Πολιτειακή αλλαγή και το γκρέμισμα του Πολιτικού Συστήματος, της Κομματοκρατίας και της Κλεπτοκρατίας
  • Η Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας, μέσα από ένα κίνημα, με βασική λογική την Ενδογενή Ανάπτυξη, την πλήρη αξιοποίηση προς όφελος του λαού των δυνατοτήτων της χώρας και του ανθρώπινου δυναμικού της
  • Μια νέα θέση της χώρας και ο αποφασιστικός γεωπολιτικός αναπροσανατολισμός
  • Η Κοινωνική Ανασυγκρότηση, η ηθική-αξιακή ανύψωση, η Πολιτιστική αναγέννηση
  • Μια Νέα συνείδηση σε κόντρα με τον ατομισμό, τον καταναλωτισμό, την κοινωνική διάλυση, τον παρασιτισμό, τον συντεχνιασμό των επιμέρους κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων
Με μία τέτοια συνολική λογική θα μπορούσε να περπατηθεί ακόμα και τώρα ένας άλλος δρόμος: καμία συμφωνία που προσθέτει μνημονιακά αποικιακά δεσμά, άμεση απεμπλοκή από την θηλιά των “θεσμών”, δεν πληρώνουμε άλλες δόσεις, συγκαλούμε έκτακτη σύνοδο κορυφής και καταγγέλουμε την ασφυξία, ζητάμε διετές μορατόριουμ για να συμμαζέψουμε τα μνημονιακά συντρίμια, αξιοποιούμε στα σοβαρά το γεωπολιτικό χαρτί, ανοίγουμε ξανά το ζήτημα του Χρέους ως μέσο υποδούλωσης των λαών, προβάλοντας την ανάγκη για μία πανευρωπαϊκή σεισάχθεια.
Ταυτόχρονα στο εσωτερικό μέτωπο: όλη η αλήθεια για τα τελεσίγραφα και την συμφωνία στον λαό, φρένο στην κεντροαριστεροποίηση και στο ρεσάλτο των μνημονιακών στον κρατικό μηχανισμό, πρωτοβουλίες για μία βαθιά πολιτειακή και συνταγματική τομή, αποφασιστικό χτύπημα της Διαπλοκής, της Κλεπτοκρατίας και της Μιντιοκρατίας, απόδοση ευθυνών σε όσους συμμετείχαν στο μεταπολιτευτικό φαγοπότι και συνέργησαν στην καταστροφή και όχι “ξέπλημα”, καθιέρωση πρωτότυπων θεσμών λαϊκής συμμετοχής και ελέγχου, μεγάλη καμπάνια για την ενδογενή ανάπτυξη, κάλεσμα στους νέους επιστήμονες και σε κάθε παραγωγικό φορέα να βάλουν πλάτη για μία κυρίαρχη και ανεξάρτητη Ελλάδα που δεν θα χρειάζεται συνέχεια δανεικά για να ζήσει.
Ας σκεφτούμε μονάχα τα τελευταία 5 χρόνια τι δυνατότητες αναδείχτηκαν. Παρά τις δυσκολίες, παρά τον χρόνο που έχει χαθεί η Ελλάδα μπορεί να υπάρχει, να παράγει, να έχει υπόσταση και να δημιουργεί.

* Ο Μανόλης Μούστος είναι ιατρός, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
________________