Καμπανάκι προς κάθε κατεύθυνση
τα μηνύματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων
Τα ευρήματα από τις δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις της MRB και της Public Issue είναι πολύ «σκληρά». Είναι σκληρά για όλους, μα ειδικά για την Αριστερά που θέλει να δώσει απαντήσεις στο πεδίο του πραγματικού. Ο κόσμος, καταρχάς, εμφανίζεται να έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όριά του. Το 64,1% δηλώνει οργή. Ο ένας στους πέντε δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του υποχρεώσεις και ένας στους δύο τις καλύπτει με πολύ μεγάλη δυσκολία.
Δεν είναι μόνο η υλική και θυμική κατάσταση του κόσμου. Είναι και η αντίληψη που έχει πλέον διαμορφώσει για το άμεσα πολιτικό. Η μεγάλη πλειοψηφία (60,6%) δεν πιστεύει ότι θα ανακάμψουμε νωρίτερα από 5 χρόνια, ενώ ένα 12,8% πιστεύει ότι δεν θα ανακάμψει ποτέ η οικονομία, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα. Το 65,1% πιστεύουν πως οι θυσίες τους σίγουρα ή μάλλον δεν πιάνουν τόπο και ότι (το 60%) η χρεοκοπία είναι σίγουρη ή πολύ πιθανή. Τέλος, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό (71%) πιστεύει ότι τα μέτρα δεν σταματούν αλλά θα έρθουν κι άλλα, επιβεβαιώνοντας και την πλέρια αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού που βρίσκεται μέχρι τώρα στις κυβερνήσεις. Όλα τα νούμερα αυτά σημαίνουν, σε απλή, μετάφραση έκρηξη, κοινωνική έκρηξη επί θύρας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, οι δημοσκοπήσεις φανερώνουν μια ολική ανατροπή ιδεολογικών-πολιτικών αντιλήψεων που κυριαρχούσαν τις περασμένες δεκαετίες.
Η συντριπτική πλειοψηφία (69%) είναι κατά του Μνημονίου και μόνο ένα 22% είναι υπέρ, γεγονός που επιβεβαιώνει, επιπλέον, ότι σημαντικό τμήμα του κόσμου που ψήφισε ή και συνεχίζει να στηρίζει την τρόικα εσωτερικού είναι γιατί αυταπατάται ότι θα επαναδιαπραγματευθούν κάτι. Ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό (75%) πιστεύει ότι η χώρα, πια, βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, εικόνα που εκτός της παντελούς έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, επισημαίνει τη χάσκουσα κρίση προσανατολισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Κοντά σε αυτά και η Ε.Ε. έχει πλέον χάσει κι αυτή το παιχνίδι: 64,2% δεν εμπιστεύονται την Ε.Ε. και ένας στους δύο έχει αρνητική γνώμη γι αυτήν. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η μεταστροφή για τη βασική ιδεολογική αιχμή της προηγούμενης δεκαετίας, το ευρώ: το 55,3% θεωρεί ότι η ένταξη στο ευρώ ήταν σίγουρα ή μάλλον λάθος και μόνο το 14% τη θεωρεί σίγουρα σωστή.
Ωστόσο, αυτός ο ίδιος κόσμος στο ερώτημα «παραμονής ή όχι στο ευρώ στις σημερινές συνθήκες» απαντά κατά 71% θετικά και μάλλον θετικά και μόνο το 9,5% απαντά κάθετα αρνητικά, ποσοστό που έχει λίγο μεταβληθεί, συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.
Πέρα από αυτά τα παραπάνω, αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού και διορθωτικής πορείας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνουν τα ευρήματα που συσχετίζουν την παραπάνω απελπισία του κόσμου και απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των επιλογών του με την εμπιστοσύνη ή ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ: είναι σαφές ότι εδώ τα πράγματα δεν πήγαιναν και ούτε τώρα πάνε καθόλου μα καθόλου γραμμικά! Στο ερώτημα «ποιος είναι καλύτερος για κυβέρνηση», μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη το 35% που συγκεντρώνει η επιλογή «κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ», αλλά πρέπει να προβληματίσει το μόνον 23% που απαντά «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» και το 37% «καμιά από τις δύο».
Το ίδιο πρέπει να προβληματίσει το 17% που δηλώνει ικανοποιημένο από την αξιωματική αντιπολίτευση (κι ας είναι μόνο το 21% ικανοποιημένο από την κυβέρνηση). Έτσι, τα μεγάλα και αυξημένα νούμερα που σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην παράσταση νίκης ή στη δημοτικότητά του δεν πρέπει να δημιουργούν αυταπάτες για την πραγματική επιρροή και εμπιστοσύνη που απολαμβάνει, ούτε για την ανάγκη απόσπασης κόσμου από αντίπαλες επιρροές.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι το πιο μεγάλο και θετικό ακροατήριο προς τον ΣΥΡΙΖΑ από τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων εμφανίζουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Τ.Τ.
__________________
